حساب جاری کشور (Country\'s current account)

حساب جاری کشور یا Country’s current account یکی از حساب‌های زیر‌مجموعه تراز پرداخت کشور است که بیانگر مابه‌التفاوت پس‌انداز و سرمایه‌گذاری کشور است.

حساب جاری که نشانگر سلامت اقتصادی کشور است شامل خالص صادرات خدمات و کالا (صادرات پس از کسر واردات)، خالص درآمدهای سرمایه‌گذاری شده و خالص تراکنش‌های جاری مالی است.

حساب جاری مثبت کشور بدان معناست که کشور وام‌دهنده بوده و حساب جاری منفی کشور بدان معنی است که کشور بدهکار است.

حساب جاری کشور متاثر از فاکتورهای مختلفی است که عبارتند از: سیاست‌های صادراتی و وارداتی، نرخ برابری ارز، حساب ذخیره ارزی، نرخ تورم و سیاست‌های رقابتی.

اصلی‌ترین و تعیین‌کننده ترین عامل حساب جاری کشور خالص صادرات (صادرات پس از کسر واردات) است و لذا در دوره‌های توسعه اقتصادی ارزش حساب جاری کشور متناسب با نرخ توسعه اقتصادی افزایش می‌یابد.

برابری نرخ ارز نیز تاثیر بسزایی در ارزش حساب جاری کشور دارد. چنانچه ارزش ارز کشور افت داشته باشد اجناس تولید داخلی به همان تناسب برای خریدار خارجی کاهش قیمت داشته و ارزان‌تر خواهد شد و این امر باعث جذابیت بازار و اجناس و خدمات برای کشور خارجی خواهد بود و این تنها به معنای افزایش صادرات و کاهش واردات است.

پول در گردش (Currency in Circulation)

پول در گردش (به انگلیسی Currency in Circulation) ارزی است که به جای نگهداری در بانک، موسسات مالی یا بانک مرکزی، بطور فیزیکی برای انجام تراکنش‌ها بین مصرف‌کنندگان و کسب و کارها بکار می‌رود.

پول در گردش بخشی از عرضه کلی پول است. بخش بزرگی از عرضه کلی پول در حساب‌های پس‌انداز ذخیره شده‌اند.

شرح بیشتر پول در گردش

پول در گردش را می‌توان “پول در دست مردم” دانست، یعنی پولی که برای خرید سرویس‌ها و کالاها استفاده می‌شود. بانک‌های مرکزی همواره به مقدار پول فیزیکی که در گردش است توجه می‌کنند، زیرا پول به عنوان نقدترین طبقه دارایی موجود است.

هرچقدر پول بیشتری از گردش خارج شود و برای سرمایه‌گذاری بلندمدت اختصاص یابد، پول کمتری برای مصرف کوتاه‌مدت (که مولفه اصلی GDP است) در دسترس خواهد بود.

در خصوص دلار آمریکا، بیش از 1.5 تریلیون دلار پول در گردش وجود دارد. ارز جدید توسط وزارت خزانه‌داری آمریکا چاپ می‌شود و بانک فدرال رزرو آنرا بین بانک‌هایی که سفارش پول بیشتر می‌دهند توزیع می‌کند.

مقدار دلار در گردش در طول سال‌هابه دلیل افزایش تقاضا در بازار بین‌المللی افزایش یافته است. براساس آمارهای وزارت خزانه‌داری آمریکا، بیش از نیمی از دلارهای در گردش، خارج از آمریکا هستند.

این تقاضای زیاد برای دلار از خارج از آمریکا دلیل پایداری نسبی ارز دلار نسبت به ارز سایر کشورهایی دنیا بوده است.

با وجودیکه پرداخت الکترونیک برای بسیاری از تراکنش‌ها قابل دسترس است، گاهی پول فیزیکی در گردش بر پرداخت الکترونیک ترجیح داده می‌شود. بطور مثال بعد از فجایع طبیعی، احتمال دارد پرداخت هزینه سرویس‌ها و کالاهایی که فورا به آنها نیاز است با پول فیزیکی شایع شود.

علاوه بر این، فاجعه‌بار بودن آن رویداد ممکن است دسترسی به مبالغ الکترونیک را مشکل یا غیرممکن سازد. مثلا قطعی برق بطور گسترده می‌تواند عاملی شود که مردم مجبور به استفاده از مبالغ و پول فیزیکی شوند.

در حال حاضر اسکناس‌های دلار در گردش با مبالغ 1، 2، 5، 10، 20، 50 و 100 دلاری وجود دارند. علاوه بر این اسکناس‌ها، سکه‌ها نیز به کار برده می‌شود.

بعد از دوره‌های زمانی مختلف، خزانه‌داری آمریکا تولید برخی اسکناس‌ها را متوقف کرد و فدرال رزرو نیز آنها را از چرخه خارج نمود. برای مثال بعد از جنگ جهانی دوم، چاپ اسکناس‌های 500، 1000، 5000 و 10,000 دلاری متوقف شدند و در سال 1969 فدرال رزرو آنها را جمع‌آوری و از چرخه خارج کرد.

با استفاده گسترده از روش‌های انتقال پول الکترونیکی، نیاز برای چنین اسکناس‌های درشت از بین رفته است. البته ممکن است هنوز چنین اسکناس‌هایی وجود داشته باشه ولی فدرال رزرو در تلاش است کل آنها را جمع‌آوری و از بین ببرد.