عرضه‌ی در گردش (Circulating Supply)

اصطلاح عرضه‌ی در گردش (به انگلیسی Circulating Supply) به تعداد کوین‌ها یا توکن‌هایی که به‌شکل عمومی در دسترس و در گردش هستند اشاره دارد.

به عبارت دیگر، تعداد واحد ارزهای دیجیتال که به شکل عمومی عرضه شده و در گردش است را Circulating Supply می‌گویند.

برخی منابع فارسی این اصطلاح را با نام “سرمایه در گردش” ترجمه کرده‌اند ولی بهتر است برای آن از اصطلاح «عرضه‌ی در گردش» استفاده شود.

با گذشت زمان، عرضه‌ی در گردش یک ارز دیجیتال ممکن است کاهش یا افزایش یابد.

به عنوان مثال، عرضه‌ی در گردش بیت‌کوین به‌تدریج تا حداکثر 21 میلیون کوین افزایش خواهد یافت. این افزایش تدریجی مربوط به فرآیند استخراج است.

به‌طور متوسط هر 10 دقیقه، تعدادی بیت‌کوین جدید استخراج می‌شود.

از طرف دیگر، اگر موارد سوزاندن کوین، مانند مواردی که توسط ارز دیجیتال بایننس انجام شد، اتفاق بیفتد، عرضه‌ی در گردش با حذف دائمی کوین‌ها از بازار کاهش می‌یابد.

عرضه‌ی در گردش به کوین‌هایی اشاره دارد که در دسترس عموم است و نباید آن‌ها را با عرضه کل (total supply) یا عرضه حداکثر (max supply) اشتباه گرفت.

از عرضه کل برای تعیین تعداد کل کوین‌های موجود استفاده می‌شود، یعنی تعداد کوین‌هایی که پیش از این عرضه شده‌اند منهای کوین‌هایی که سوزانده شده‌اند.

عرضه کل در اصل مجموع عرضه‌ی در گردش و کوین‌هایی است که ذخیره شده‌اند.

از طرف دیگر، عرضه حداکثر (max supply) بیشترین تعداد کوین‌هایی است که قرار است وجود داشته باشند، از جمله کوین‌هایی که در آینده استخراج شده و در دسترس قرار خواهند گرفت.

علاوه بر این، عرضه‌ی در گردش یک رمزارز را می‌توان برای محاسبه ارزش کل بازار آن نیز استفاده کرد که با فرمول قیمت فعلی بازار ضرب در تعداد کوین‌های در گردش به دست می‌آید.

بنابراین اگر یک رمزارز خاص یک میلیون کوین عرضه‌ی در گردش داشته باشد که هر کدام 5 دلار معامله می‌شوند، ارزش کل بازار این کوین برابر با 5 میلیون دلار خواهد بود.

متمرکز (Centralized)

مفهوم متمرکز (به انگلیسی Centralized) یا غیرمتمرکز (Decentralized) بودن، به توزیع قدرت و اختیارات در یک سازمان یا شبکه اشاره دارد.

متمرکزبودن یک سیستم به این معناست که سازوکارهای برنامه‌ریزی و تصمیم‌گیری در یک نقطه خاص در سیستم متمرکز شده‌اند.

سازوکار حاکمیت در هر سیستمی مورد نیاز است.

در غیر این صورت، هیچ تصمیمی نمی‌توان گرفت که بتواند بقیه شبکه را هدایت کند.

سطح حاکمیت می‌تواند طیف گسترده‌ای را شامل شود، از وضع قوانین بنیادین گرفته تا مدیریت خُرد روی هر یک از عملکردهای سیستم.

در یک سیستم متمرکز، یک نقطه مرکزی قدرت تصمیمات را تصویب و اجرا می‌کند، که در مرحله بعد به لایه‌های زیرین قدرت منتقل می‌شود.

نقطه مقابل سیستم متمرکز، سیستم غیرمتمرکز است که در آن تصمیمات به‌شکل توزیع‌شده و بدون هماهنگی یک مقام مسئول مرکزی اتخاذ می‌شوند.

سوال اساسی در بحث متمرکزبودن در مقابل غیرمتمرکزبودن این است که آیا تصمیم‌گیری باید در یک نقطه مرکزی در شبکه اتفاق بیفتد یا اینکه از محدوده قدرت یا اختیار یک نقطه مرکزی خارج شود.

متمرکزبودن یک شبکه می‌تواند چندین مزیت داشته باشد:

• استراتژی بلندمدت را می‌توان به‌شدت تحت کنترل گرفت.
• مسئولیت‌ها به‌خوبی در سیستم تعریف شده‌اند.
• تصمیم‌گیری سریع و واضح است.
• قدرت مرکزی به موفقیت کل شبکه علاقه دارد.

برخی از معایب متمرکز بودن نیز عبارتند از:

• سواستفاده و اختلاف بین مرکز و سایر مناطق
• بالارفتن احتمال فساد
• الزام به حفظ قدرت در سطح بالا
• حذف بازیگران در سطح محلی با دانش یا تخصص خاص

پیش از تولد بیت‌کوین، اعتقاد عموم بر این بود که طراحی یک شبکه غیرمتمرکز در جایی که اجماع بدون اشکالات و نقاط ضعف حاصل شود غیرممکن است.

با این وجود، با ظهور بیت‌کوین، شبکه‌ای غیرمتمرکز بدل به جانشینی معتبر برای شبکه‌های متمرکز شد. این مسئله باعث بالاگرفتن بحث بین متمرکزبودن و غیرمتمرکزبودن شد و جایگزین بالقوه‌ای را برای ساختارهای موجود قدرت معرفی کرد.